2017 [α]γνωστοι προορισμοί / [un]known destinations
PDF ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ / CATALOGUE

Ομαδική Έκθεση [α]γνωστοι προορισμοί
Επιμέλεια Έκθεσης / Καταλόγου & Concept δρ. Κώστας Πράπογλου

15 Σεπτεμβρίου – 6 Οκτωβρίου 2017

Πρώην οικία Ζαρίφη, Επτανήσου 9 + Άνδρου, Κυψέλη, Αθήνα

Group Exhibition [un]known destinations
Exhibition / Catalogue curator & Concept Dr. Kostas Prapoglou

15th of September – 6th of October 2017

Former Zarifi residence Eptanisou 9 + Androu, Kypseli, Athens



Το έργο Οδός Φραντζή 3 - Εικόνες στην ύλη (2008) της Ρένας Παπασπύρου επαναπροσδιορίζει τη διαλεκτική σχέση μεταξύ των χώρων με έναν τρόπο πολυφωνικού κατακερματισμού. Χρησιμοποιώντας την πρακτική της αποτοίχισης επιφανειών και της μετέπειτα επέμβασης με μελάνι, η εικαστικός συνθέτει την αμίμητη και απαράμιλλη υπόσταση του νεογεννηθέντος αντικειμένου. Η επιφάνειά του μεταμορφώνεται σε μια νέα τοπογραφία ενώ παράλληλα ενισχύεται η συμβίωση. ετερογενών χρονικών ορίων και χώρων. Η πράξη αποσύνδεσης και επανασύνδεσης τόπων εκπέμπει νοήματα σχετικά με την ταυτότητά τους που αλληλοσυνδέονται με ιδέες γύρω από την προσωπική ταυτότητα. Αναπόφευκτα, η πράξη αυτή επαναδιαχειρίζεται θέματα που διερευνούν προσωπικές μνήμες οι οποίες, εφόσον όλες οι επιλεγμένες τοποθεσίες εντάσσονται στο κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο των διομαδικών σχέσεων, ενσωματώνουν μια κοινωνική μνήμη αλλά και μια κοινή ιστορία. Η τοποθέτηση του έργου της Παπασπύρου στην κεντρική μαρμάρινη σκάλα της πρώην οικίας Ζαρίφη παράγει έναν διάλογο και μια αμοιβαιότητα ανάμεσα σε αυτόν το χώρο και σε έναν άγνωστο, μη ταυτοποιημένο ισοδύναμό του. Υπογραμμίζει την αδυναμία και την παροδικότητα του αστικού τοπίου συστήνοντας και συνδέοντας ομόλογες ή παράλληλες καταστάσεις επιφανειών. Όπως ένας αρχαιολόγος που αποτελεσματικά αποσπά μια τοιχογραφία από κάποιο αρχαίο μνημείο για συντήρηση και περαιτέρω μελέτη, η καλλιτέχνις δανείζεται ευρεθέντα σπαράγματα από τον αστικό περίγυρο και τα εισάγει σε προσεχτικά επιλεγμένα περιβάλλοντα όπου το κοινό μπορεί να εγκαθιδρύσει ένα σωματηριακό δεσμό και να επανερμηνεύσει την εικονογραφία τους και όλες τις αναδυόμενες νοητικές προεκτάσεις. Επιχειρώντας να αποκωδικοποιήσει τη δομή και τη συγκρότηση του χρόνου, το πολυσχιδές αυτό σύστημα εκθέτει τη διαμάχη του παροντισμού ενάντια στην αιωνιότητα μέσα από τις συμβάσεις του κοινωνικού ρεαλισμού με το ιστορικό βάρος που τον διέπει και ένα διαρκώς αναιρούμενο τοπίο.

Κώστας Πράπογλου
3 Frantzi Street - Images through matter (2008) by Rena Papaspyrou re-imagines the dialectical relationship between spaces in a mode of polyphonic fragmentation. Utilising the practice of surface detachment and the subsequent intervention with ink, the artist assembles an inimitable hypostasis for the newborn object. Its surface is transfigured into a new topography while at the same time it subsumes the symbiosis of heterogeneous time scales and habitats. The praxis of place detachment and re- attachment conveys meanings of place identity, interlinked with ideas around self- identity. It inevitably renegotiates topics canvassing personal memories, which since all selected places are situated within the socio-historical matrix of intergroup connections, they also confine a social memory and shared histories. The placement of Papaspyrou’s work at the central marble staircase of the Zarifi house generates a dialogue and reciprocity between the current locus and an unknown, non-identified counterpart; it underlines the vulnerability and the impermanence of urban space by acquainting and connecting homologous or parallel surficial situations. Like an archaeologist who effectively manages to detach a wall fresco from some ancient monument for conservation and further study, the artist borrows found pieces from the urban milieu and submits them to carefully selected environments where members of the public can re-establish a corporeal bond and re-interpret their iconography and all amplifying noetic associations. Attempting to decode the structure and formation of time, this manifold process exposes the encounter of presentism vs eternalism filtered through the conditions of urban realism with its historical weight and an ad infinitum voiding landscape.

Kostas Prapoglou


1ως 2: Οδός Φραντζή 3 - Εικόνες στην ύλη / 3 Frantzi Street - Images through matter (2008)
© photos Μπάμπης Λουιζίδης / Babis Louizidis